Het beeld gaat in op onze behoefte om uniek te zijn. In de verbeelding kan dit rijtje van vijf 'loketten' eindeloos uitgebreid worden. Eindeloos en nutteloos. Wachten en wachten, niemand weet waarop. Wat wil men hier van mij? Wie is die men? Ongemak is zichtbaar gemaakt. De titel "Stereotypes" verwijst niet alleen naar de gelijkvormige elementen in het werk.

Het verwijst des te meer naar ons mensen. Wij, die zo ons best doen, om aan anderen te bewijzen, dat we uniek zijn en niet zoals de rest. Maar elk loket en elke balie, in onze eigen gefabriceerde maatschappij, vernietigt dat beeld met één mokerslag. Het maakt ons snel weer duidelijk, dat we niet meer zijn dan een nummer wat op zijn beurt hoort te wachten.